quarta-feira, 11 de abril de 2012

Deica outra

Acabo de deixar esta cidade

que tanto amo,

o seu faro alumeando

entre acolledores tellados.


A miña verdadeira casa,

a pertenza que nunca obtivera,

as bágoas que, caendo na terra,

fan xurdir guerreiras malva.


A pedra é fresca e suave

en Compostela;

como a chuvia.

Sem comentários:

Enviar um comentário